สังโยชน์ 10 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ

ประโยคสรุป: วิถีธรรมรวมแปลภาค ๓ ตอน ๒ (ตอนจบ) - หน้าที่ 231 โคตะ นิวรมณ์ ปรามาศ อุปาทาน อนุตะ มูละ องค์อุดมธรรมและ องค์จิตตเภทตามควรแก่โคตะ [สังโยชน์] ในธรรมเหล่านั้น ธรรม ๑๐ มีปรากฏเป็นต้น เรียกว่า

บทความนี้นำเสนอความเข้าใจเกี่ยวกับธรรมที่เป็นสังโยชน์ทั้ง 10 ประการ ซึ่งมีผลผูกมัดผู้มีจิตใจให้เกี่ยวข้องกับโลกและอธิโลก ธรรมเหล่านี้รวมถึงกิเลสที่ทำให้จิตใจมืดมัว โดยเฉพาะธรรม 9 ประการที่เกี่ยวข้องกั

ซึ่งมองด้วยจักขุธรรมกายจะมีลักษณะเป็นจุดดำสนิทสุด ๆ หุ้มศูนย์กลางของธาตุธรรมเห็นจำคิด รู้ ของกายมนุษย์เอาไว้ มีลักษณะเป็นดวงดำๆ ดำสุดๆ ดำกว่ากิเลสที่ตรงอื่น จะมีลักษณะเป็น จุดเล็ก ๆ ดำ แล้วก็หุ้มศูนย์

เนื้อหาเกี่ยวกับการมองด้วยจักขุธรรมกายที่แสดงถึงจุดดำสนิทซึ่งหุ้มศูนย์กลางของเห็น จำ คิด รู้ ในกายมนุษย์และกายธรรมอื่น ๆ สังโยชน์ถูกมองว่าเป็นเชือกที่เชื่อมต่อกันตั้งแต่กายมนุษย์ไปจนถึงกายพระอนาคามี โ

มิติขัญา : ฉบับ สมคุณ คุณธรรมของสมณะ ความดีที่สมณะควรมี สมณสัญญา ความจำได้หมายรู้ว่าเราเป็นสมณะอยู่ สามัญผล ๔ เหมือนผล ๔ สำรวมอินทรีย์ การสำรวมระวังในอินทรีย์ทั้ง ๖ คือ ตา ซู่ จูบ ลิ้น กาย และใจ ไม่ใ

เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงมิติขัญาและความสำคัญของคุณธรรมในบทบาทของสมณะ รวมถึงประเภทของสังโยชน์ที่กล่าวถึงในการกำหนดพฤติกรรมที่ดี เช่น การแบ่งปัน การพูดจาน่ารัก และการช่วยเหลือผู้อื่น นอกจากนี้ยังมีการพูดถ

ข้อสนทนากับพระพุทธเจ้า ใน จงนครชาดก ว่ากิริยาชเมื่อไปสู่ ตระกูลอื่นแล้ว ควรขบฉันข้าวน้ำตามที่เขานำมาถวาย แต่ไม่ควรหลงไหลไปในรูปต่างๆ ข้าแต่วพระนาคเสน ที่ว่าว่าควรถือเอองค์ ๒ แห่งนางนก เองน นั้น เป็นป

เนื้อหานี้สนทนาเกี่ยวกับคำสอนของพระพุทธเจ้าในจงนครชาดกเกี่ยวกับการสำรวมกายและใจจากกิเลส โดยใช้การเปรียบเทียบกับธรรมชาติของนางนกเจือกทั้งสองประการ ในการเลี้ยงลูกอย่างตั้งใจและการอยู่ในสงบเพื่อหลีกหนีจา

ดั่งนี้ ๆ สตฏา อ.พระศาสดา คุนฤทธิ์ฎิ นิสโน ว ประมาณแล้ว ในพระคัมภีร์เทียญ คนดูา ทรงงานแล้ว จิดาภา ช่วงระ แห่งดิ ต สุส ภูกูณ ของภิกษุชั้น ว่า ตรัสแล้วว่า ภิกษุ คู่ก่อนภิกษุ เอวเอว อ. อย่างนี้นั่นเทียว

เนื้อหาเกี่ยวกับการศึกษาความหมายและหลักธรรมจากพระคัมภีร์พระพุทธศาสนา โดยพูดถึงสังโยชน์ซึ่งเกี่ยวข้องกับภิกษุและอภิญญา รวมถึงการแก้ไขความเข้าใจผิดในคำสอนและการเข้าถึงธรรมชาติที่ถูกต้อง เข้าใจในรายละเอี

ประโยค - พระรัชทิฎฐิฤๅ - หน้าที่ 184 ๑๔. เรื่องอุกุเสน [๒๓๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระวุ้ง ทรงปรารถนาครองษี บุตร ชื่ออุกุเสน ตรัสพระธรรมเทศนาว่า "สุพพลฌโญชน" เป็นต้น. [พระ

เรื่องราวนี้บรรยายถึงพระศาสดาที่ประทับอยู่ในพระวุ้งและทรงสรณะในพระบุตรชื่ออุกุเสน โดยตรัสธรรมเทศนาเกี่ยวกับความกล้าหาญของผู้ที่สามารถตัดสังโยชน์ทั้งหลายจนไม่รู้สึกกลัว ต่อมาได้อธิบายถึงบทของพระคาถาที่

๑๒๕ มงคลที่ ๗๓ ๓.๕ วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัยในการปฏิบัติธรรม เช่น ยังไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ว่าเป็นบูญชาหรือจริงไหม ทำสมาธิแล้วจะหมดกิเลสจริงหรือ ๓.๔ สีลัพพตรมาส ความติดอยู่ในศีลพรตอนงมงาย เช่น เชื

เนื้อหาเกี่ยวกับสังโยชน์ 10 ในธรรมะ ซึ่งรวมถึงการอธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับกิเลสทั้ง 3 ตระกูล เช่น วิจิกิจฉา สีลัพพตรมาส มานะ แล…

ประโยค - ปฐมมสินุปาสักกาแปล ภาค ๑ หน้า ๑๙๓ อย่างใดอย่างหนึ่งในปาแน่แท้" ดังนี้ ก็ดิว่า " เราเข้าไปสู่ป่าชนไม่ บรรลูกเป็นพระรัหนันต์แล้ว จักไม่ออกมา" ดังนี้ ก็ดิว่า " ซือว่า การอยู่ป่า พระผู้มีพระภาค

บทความนี้สำรวจแนวคิดของการอาศัยอยู่ในป่าและความเชื่อมโยงกับการปฏิบัติธรรม โดยเน้นความสำคัญของภิกษุที่พึงอาศัยในที่สงบเพื่อพัฒนาจิตใจและสร้างความเจริญในการอบรมอธิษฐานและปฏิบัติกิจต่างๆ การอยู่ในป่าถือเ

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๒ - หน้าที่ 171 เพราะสงบระงับด้วย" แต่เมื่อ จ ศัพท์นั้นผนวกเอาวิตกวิจารรูปสม ศัพท์เข้ามา พึงทราบโยชนาดังนี้ว่า "เพราะปีติคลายไปด้วย เพราะ วิตกวิจารระงับไปยิ่งขึ้นอีก

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์และอธิบายธรรมะในวิสุทธิมรรคเกี่ยวกับการลดความวิตกวิจารและปีติในการปฏิบัติฌาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตติยฌาน การบรรยายถึงความสำคัญของการละสังโยชน์ที่ทำให้เกิดความสงบและการมุ่งเน้

นี้ ตรัสเพื่อกันความ ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๑ ตอน ๑ - - หน้าที่ 66 เกิดขึ้นแห่งสังโยชน์สำหรับตน สองบทว่า น มณฑนาย น วิภูสนาย รัสเพื่อกันความเกิดขึ้นแห่งสังโยชน์สำหรับคนอื่นด้วย อนึ่ง การ ละอโยนิ

ข้อความนี้อธิบายถึงความหมายและการประยุกต์ใช้ของคำว่า 'สังโยชน์' ในวิสุทธิมรรค โดยการแสดงถึงเหตุผลและผลกระทบของการเสพบิณฑบาตเพื่อตั้งอยู่แห่งกาย รวมทั้งการยกตัวอย่างเพื่อเปรียบเทียบการทำงานของชีวินทรีย

สมณะแท้ คือ ผู้เข้าถึงพระรัตนตรัย ๔๐๐ สังโยชน์ ๑๐ คือ สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส กามราคะ ปฏิฆะ รูปราคะ อรูปราคะ มานะ อุทธัจจะ และอวิชชา ซึ่งเปรียบเสมือนเครื่องผูกสัตว์ไว้ในภพหรือเชื่อมภพเอาไว

สมณะแท้คือผู้เข้าถึงพระรัตนตรัย ตั้งแต่โคตรภูไปถึงพระอริยเจ้า ซึ่งเป็นพระอริยสงฆ์ในพระพุทธศาสนา พวกเขาออกบวชเพื่อเห็นทุกข์และภัยในการเวียนว่ายตายเกิด และได้ปฏิบัติตามหลักอริยมรรคที่พระพุทธเจ้าทรงแนะนำ

มหาสติปัฏฐานสูตร ๔๐๔ ทั้งหยาบ และละเอียด ในกายต่างๆ ทั้ง ๑๘ กายนั้น มีลักษณะ ที่แตกต่างกันอย่างไรบ้าง ไม่ว่าจะเป็นจิตโดยย่อ ๘๙ โดยพิสดาร ๑๒๑ ดวง แบ่งเป็นกามาวจรจิต ๕๔ ดวง มหัคคตจิต ๒๕ ดวง โลกุตตรจิต ๘

ในมหาสติปัฏฐานสูตรกล่าวถึงลักษณะของกายในระดับต่าง ๆ รวมถึงการเข้าถึงจิตที่มีความบริสุทธิ์โดยการหยุดนิ่ง การรู้เห็นจิตที่ยังมีราคะหรือโทสะ เมื่อเข้าใจและรู้เห็นจิตดวงนี้สามารถคลายความยึดมั่นและเข้าสู่ก

ธรรมะเพื่อประชา พระอรหันต์ของโลก ละสังโยชน์เบื้องต่ำาได้ ๓ อย่าง วิธีการที่ทําให้ละได้ คือ หยุดในหยุด นิ่งในนิ่ง เข้าไปเรื่อยๆ อย่างนี้แหละ และอาศัยกายธรรมพระโสดาบันพิจารณาอริยสัจ ๔ ในกายทิพย์ ก็เข้าถ

เนื้อหาเกี่ยวกับการละสังโยชน์และเดินทางไปสู่การเป็นพระอรหันต์ โดยการใช้วิธีเข้าถึงความนิ่งและพิจารณาอริยสัจ ๔ ผ่านกายธรรม 4 ประเภท จากพระโสดาบันไปจนถึงพระอรหันต์ ที่ไม่มีความทุกข์ มีแต่สุขล้วนๆ การปฏิ

“กิเลสในกายมนุษย์ คือ อภิชฌา พยาบาท มิจฉาทิฏฐิ กิเลสในกายทิพย์ คือ โลภะ โทสะ โมหะ กิเลสในกายรูปพรหม คือ ราคะ โทสะ โมหะ กิเลสในกายอรูปพรหม คือ กามราคานุสัย ปฏิฆานุสัย อวิชชานุสัย” จากการที่พระมงคลเทพมุ

บทความนี้สำรวจลักษณะของกิเลสในกายต่างๆ ผ่านการสอนของพระมงคลเทพมุนี โดยแบ่งแยกประเภทกิเลสตามระดับของกาย ทั้งกายมนุษย์ที่มีการแสดงตัวเป็นกิเลสหยาบที่สุด จนถึงกายนอกภพที่มีรายละเอียดในการครอบงำและอุปสรรค

2.3 ประเภทของกิเลส กิเลส เป็นกัณหธรรม เป็นธรรมฝ่ายอกุศล เป็นเหตุให้ใจเศร้าหมอง เกิดบาปอกุศล และความชั่วร้ายทั้งปวง กิเลสในใจเปรียบได้กับเชื้อโรคในกายที่มีอยู่หลากหลายประเภท คำสอน ที่มีปรากฏในคัมภีร์ทา

บทนี้นำเสนอประเภทของกิเลสตามคัมภีร์อภิธัมมัตถสังคหะ ซึ่งแบ่งออกเป็น 9 หมวด โดยชี้แจงรายละเอียดของแต่ละประเภท ได้แก่ อาสวะ, โอฆะ, และประเภทอื่นๆ ที่มีผลต่อจิตใจและนำไปสู่ความทุกข์ สรุปเป็นหมวดต่างๆ รวม

อนิจจัง ถูกสันตติปิดบัง คือ ความสืบต่อเนื่องกัน เช่น ของเก่าเสื่อมไป ของใหม่เข้ามาเกิดแทน ดังจะเห็นว่า มนุษย์และสัตว์ที่ดำรงชีวิตอยู่นี้ก็เพราะ อวัยวะนั้นๆ เกิดใหม่แทนของเก่าไม่มีอันตราย จึงทรง อยู่ได

อนิจจังหมายถึงการที่ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงและไม่มีสิ่งใดถาวร โดยมนุษย์ต้องเรียนรู้เพื่อไม่ติดยึดกับอวัยวะหรือความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงได้ สังโยชน์คือกิเลสที่ผูกใจซึ่งมีอยู่ 10 อย่าง และการปฏิบัติวิปั

แนวคิด 1. สมถกัมมัฏฐานเป็นวิธีการฝึกจิต เพื่อให้จิตสงบเป็นสมาธิจนกระทั่งจิตปราศจากนิวรณ์ เข้าถึงฌาน มีวิธีการที่ใช้ในการปฏิบัติในคัมภีร์ 40 วิธี คือ กสิณ 10 อสุภะ 10 อนุสติ 10 อาหาเร ปฏิกูลสัญญา จตุธา

เนื้อหานี้อธิบายถึงแนวคิดหลักของสมถกัมมัฏฐานซึ่งเป็นการฝึกจิตเพื่อให้เกิดสมาธิและฌาน รวมถึงวิปัสสนากัมมัฏฐานที่เน้นการอบรมปัญญาเพื่อรู้แจ้งในสภาวะของสังขาร ซึ่งทั้งสองมีความสัมพันธ์กันและช่วยนำไปสู่กา

“ภิกษุในธรรมวินัยนี้พิจารณาเห็นดังนี้ว่า อย่างนี้รูป อย่างนี้ความเกิดขึ้น แห่งรูป อย่างนี้ความดับแห่งรูป อย่างนี้เวทนา อย่างนี้ความเกิดขึ้นแห่งเวทนา อย่างนี้ความดับแห่งเวทนา อย่างนี้สัญญา อย่างนี้ความ

ภิกษุในธรรมวินัยที่ให้ความสำคัญต่อการพิจารณาอายตนะทั้งภายในและภายนอก โดยวิเคราะห์ความเกิดขึ้นและดับของรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เพื่อให้เข้าถึงความรู้ที่ตั้งอยู่บนสติ การรู้จักต่ออายตนะและสังโยชน์

ภาวนา - จิต ในตัวเรา พูดง่ายๆ คือกลั่นกาย วาจา ใจของเรา กลั่นแล้วได้อะไร? ก็ได้ความบริสุทธิ์ไปตามลำดับ บริสุทธิ์ ขั้นต้นก็ทำให้กายมนุษย์ละเอียดในตัวบริสุทธิ์ขึ้น ปฏิบัติธรรมะมาก เข้าๆ ต่อมาทำให้กายทิพ

การภาวนาเป็นกระบวนการในการกลั่นกาย วาจา และใจ ซึ่งทำให้จิตใจและกายของเราบริสุทธิ์ขึ้น โดยเริ่มจากการทำความดี เพื่อช่วยให้ธาตุในตัวเราบริสุทธิ์ขึ้นตามลำดับ จาก 'ปุถุโคตร' ไปสู 'อริยโคตร' ที่แบ่งเป็นชั้

อริยบุคคล คือ ผู้ไกลจากกิเลส หรือ บุคคลผู้บรรลุธรรมวิเศษ มีโสดาปัตติมรรค เป็นต้น ไม่ทำบาป อกุศลแม้เพียงเล็กน้อย สามารถสละชีวิตของตนได้เพื่อรักษาคุณธรรมเอาไว้อีกทั้งมีความบริสุทธิ์ทั้งกายวาจา ใจ จึงได้

อริยบุคคลคือผู้ที่ห่างไกลจากกิเลสและบรรลุธรรมวิเศษ สามารถสละชีวิตเพื่อรักษาคุณธรรม สังโยชน์เป็นกิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์ และมี 10 ประการ เช่น อวิชชาและความถือมั่นในศีลพรต โสดาบันคือภูมิที่พ้นจากภพ 3 เป็นพ